Snoes

Snoes is vandaag heel plots en onverwacht gestorven. Na acht jaar lief
en leed gedeeld te hebben, zijn we hem véél te vroeg kwijt gespeeld.
Snoes was samen met Gyzmo en Timi, zijn zus en broer, de langst
inwonende poezen in ons gezinnetje. Ze werden 03/06/’99 halsoverkop in
huis genomen nadat mamalief hen had achtergelaten in onze hooistal en er
niet naar omkeek. Toen was er in de verste verte geen sprake van vzw
Het dierenthuisje, zelfs niet de intentie. Wonder boven wonder kregen we
die drie lieverds van amper 12u oud groot en er ontstond een hele
bijzondere band. Beetje bij beetje hebben zij een stukje van hun privacy
moeten afgeven naarmate de groep aangroeide, maar dankzij de aandacht
die we hen bleven geven accepteerden ze alle veranderingen. Voor ons
blijven het jonge poezen; je staat er niet bij stil dat die kleine
ukkies ondertussen 8 jaar zijn en dan nog… 8 jaar is zeker niet de
leeftijd waarop je verwacht een poes te moeten afgeven.

Het noodlot heeft er echter anders over beslist. Snoeske kreeg
donderdagavond plots een koortsaanval. Gedurende twee dagen hebben we
hem geholpen met medicijnen om die koorts te onderdrukken gezien we aan
een banale griep dachten. En inderdaad de koorts ging weg, maar Snoes
bleef flauw en wilde maar niet eten. Drinken deed hij met mondjesmaat.

Zaterdagavond ging hij plots sterk achteruit. We besloten hem diezelfde
avond nog bij de dierenarts onder te brengen zodat hij geholpen kon
worden met een bakster. Zondag kreeg hij zijn tweede bakster en gaf de
dierenarts hem dwangmatig een blikje AD-voeding om hem op krachten te
krijgen. Dat verliep goed wat ons al te optimistisch stemde…
Vanmorgen, 3 december kregen we de mededeling dat Snoes vannacht was
gestorven.

We hebben geen woorden voor dit afscheid. We stamelen wat woorden uit om
elkaar te troosten en zien dan de blikken van al die afhankelijke
stumpies die ons vragend aankijken… Dan herpakken we ons want we
moeten ons sterk houden voor hen. Zij hebben ons nodig en zo zou Snoeske
het ook gewild hebben. We zullen hem nooit vergeten!