20/02/2019: Op zondag 18 februari keerde het tij voor Mozes. Al lange tijd zagen we hem aftakelen maar hij wilde niet opgeven en dus gaven we hem extra’s: extra eten, extra knuffels, ondersteuning met medicatie, enz. Stokoud bleek hij te zijn en toch bleef hij opgewekt genieten van elke knuffel en elk potje lekkers. Zondag merkten we dat hij plots niet meer kwam eten. Wel at hij nog als we het hem voorschotelden op zijn geliefde bed in de Snoezel. Zelfs voor de koekjes kwam hij niet recht en toen we hem dan uiteindelijk zagen recht komen, werd duidelijk dat Mozes aan zijn laatste hardnekkige pogingen toe was om vol te houden aan zijn leventje. Hij deed ons denken aan Graco… niet willen toegeven.
Toch zagen we hem uur na uur aftakelen. De nieren maar ook lever waren gewoonweg op. Dit zou een triest dood worden met veel leed dus moesten we hem helpen. Gelukkig konden we op de dierenarts rekenen en werd hij uit zijn lijden verlost. Het ging heel snel want Mozes had niet veel hulp meer nodig, zo bleek. Gedurende vier jaar en één week hebben we Mozes bij ons gehad. Hij werd zeventien jaar. Er blijft nu een lege plek op het bedje en we missen zijn luide mauw waarmee hij ons altijd wist te verleiden om hem iets lekkers voor te schotelen. Niemand kon Mozes iets weigeren. Hij wordt erg gemist.
Weer een heldere ster erbij!
==============================
update 04/04/2018:
Mozes liep er naar jaarlijkse
gewoonte weer erg klitterig bij. De Bohemian vacht die hij er na de winter
steeds op na houdt, baarde me al langer zorgen. Nochtans laat hij zich heel
gewillig aaien en zelfs kammen maar de klitten vormen zich in no time met als
gevolg dat ze zo dicht op zijn huid zitten zodat een kam niet meer voldoende
is. Ik zag mijn kans schoon want Mozes was de laatste tijd ook behoorlijk
vermagerd dus lieten we bloed nemen. Hij werd lichtjes verdoofd en ik kon na de
bloedname aan de slag. Kwestie van het “aangename” aan het nuttige te
koppelen. Mozes werd wak even later wakker met een zomers fris vachtje.
Voorlopig gaat hij niet buiten met dit weer dus hij zal ook geen kou vatten.
Wat betreft de bloedname: dit gaf
een algemeen ontstekingsbeeld aan dus dit wordt verder opgevolgd. Hij verblijft ondertussen trouwens al meer dan drie jaar bij Het dierenthuisje en verkeert verder
alleszins in goede gezondheid. Genieten doet hij ten volle!
================================
Mozes is een seniorpoes die we via asiel Het Blauwe kruis toekregen. Als dertienjarige angstige jongen kon hij daar niet zitten wachten op een thuis; de kans dat hij die nog zou krijgen was erg gering en hij kwijnde weg in afzondering.
Het heeft lang geduurd voor hij uiteindelijk los kwam in de nieuwe omgeving maar ondertussen kunnen we hem stilaan meer aanhalen. Hij had erg grote klitten op de rug die we inmiddels hebben kunnen wegscheren.