Begin april 2024 geloofden we onze ogen niet. Door de tuin sloop ineens een witte poes met zwarte vlekken. Dit was voor ons een hele schok omdat we deze kater helemaal niet kenden. Er was er weer eens eentje over de omheining gevlogen en doorgaans zijn de poezen die op deze manier bij ons gedumpt worden niet steriel. Door de specifieke stip op zijn neus, hadden we snel een naam voor deze schuwe jongen bedacht: Stipke. Maar nu moesten we hem nog kunnen vangen. Na een aantal maanden begonnen de lekkere maaltijden, melk, tonijn, kip en snoepjes zijn vruchten af te werpen en kregen we hem eindelijk te pakken. Hij bleek uiteraard niet steriel of gechipt, maar een bezoekje aan onze dierenarts maakte hem snel wettelijk in orde. Deze angstige jongen werd liefdevol opgenomen in onze groep van vaste bewoners.
Eén jaar na zijn luchtdoop over de omheining zagen we subtiele tekenen van progressie. Om te beletten dat deze ondeugende kerel lekkers afsnoept van andere meer hulpbehoevende katjes, staken we een beschermende hand uit en Stipke bleef daar erg rustig onder en wachtte geduldig zijn beurt af. Stilletjes aan mochten vertrouwde verzorgers hem ook eens strelen over zijn rug. Al gauw besefte Stipke hoeveel deugd deze liefkozingen hem wel doen en het was duidelijk dat hij dit ooit moest gekend hebben. Enkele maanden later smijt Stipke zich letterlijk aan de voeten van vertrouwde verzorgers om aandacht te vragen. Waagt hij het binnenkort bij alle verzorgers te gaan aankloppen voor een knuffel?