21/07/2021:
Als er nu één statement is dan is het deze wel “geen enkele dag is hetzelfde bij Het dierenthuisje en je weet nooit wat de dag je zal brengen”. Wat een dagen!
Ik haalde eerder al even kort aan dat Dorus naar zijn eigenlijke thuis is terug gekeerd na 1,5 jaar. En ik beloofde meer uitleg… Welnu, ik neem gauw even de tijd om dit neer te tijpen tussen de drukte van de openthuisdagen door. Iedereen weet hoe Dorus is toegekomen: gevonden aan een glascontainer in Geel, volledig onderkomen en eigenlijk hing zijn leven aan een zijden draadje. We noemden hem dan ook Dorus naar de vroegere komiek die bekend was omwille van zijn onderkomen uiterlijk en mottenjas. Zijn velletje scheurde zowaar doordat het zo dun was geworden ten gevolge van diabetes. We hebben alles op alles gezet om deze kater er bovenop te krijgen én waarachtig, het lukte! De insuline sloeg aan en ondanks zijn té goede eetlust lukte het toch om zijn suikerspiegel ietwat op peil te houden.
Nog niet zo lang geleden hebben we zelfs overwogen om Dorus de kans te geven op een eigen thuis omdat hij volgens ons daar nog veel gelukkiger zou zijn. Uiteindelijk hebben we dat even moeten herzien omdat hij op dat ogenblik een complicatie kreeg in zijn mondje en we dit eerst onder controle wilden krijgen. En wat was dat een geluk!
WANT op maandag 19 juli worden we opgebeld door de eigenaar van Dorus! Dorus bleek Bink te zijn , elf jaar en toen aanhoorden we het ganse verhaal. Een vijftal maanden voordat wij Dorus toekregen was hij op zijn thuis verdwenen. Zijn mensen waren tijdelijk verhuisd naar een appartement in afwachting van het voltrekken van de werken aan hun nieuwe woonst. Gezien de grootvader drie huizen verderop woonde, dachten ze er goed aan te doen om Bink bij hem onder te brengen tot hij uiteindelijk zijn intrek zou kunnen nemen in het huis. Aangezien de erg beperkte ruimte in het appartement werden de kinderen ondergebracht bij een ander familielid. Bink pendelde tussen de twee huizen maar kwam wel telkens terug tot op zekere dag… Plots was er geen spoor meer van hem te vinden terwijl gans de buurt deze knapperd kende. De familie informeerde rond maar nergens een spoor van hem te vinden. Ze wisten immers dat zijn medische toestand achteruit ging maar gezien hun dierenarts hen verteld had dat hij de “wilde kattenziekte” had en dat hij nog maximaal 2 jaar zou leven, legden ze erbij neer, weliswaar met veel verdriet, dat hun lieverd gestorven was. De onkunde van deze dierenarts is uiteraard te absurd voor woorden. De conclusie is genomen aan de hand van wat bultjes die de poes had, volgende de dierenarts aldus door het vechten met wilde katten… Er was geen remedie: Bink had maximum nog twee jaar te gaan. Geen bloedname, niks! Ooit gehoord van “wilde kattenziekte”?? niet dus, erg professioneel nietwaar?
In ieder geval was de euforie enorm groot toen deze mensen hun poes plots terugvonden via een foto op de website. Onze euforie was meer ingetogen in het begin toen we hun enthousiaste telefoontje kregen. Uiteraard wilden we eerst nagaan of het verhaal klopte en één en ander overleggen. Laat het nu net zo druk zijn met de openthuisdagen bovenop het overvolle asiel, maar niettegenstaande ze stonden te springen om hun Bink te komen halen, toonden ze begrip en geduld wat we zeker wisten te appreciëren.
Op woensdag 21/07 verwelkomden we hen uiteindelijk en het weerzien was zeer emotioneel, voor deze mensen maar zeker ook voor ons, zijn verzorgers die hem uiteindelijk 1,5 jaar verzorgd hebben en erdoor hebben gesleurd. We stonden met zo’n achttal mensen te snotteren, weliswaar van geluk. Dat Dorus zijn mensen nog herkende was duidelijk: op zijn rug in de armen van de dochter geknuffeld worden; dat zijn privileges die hij ons nooit gegund heeft. Ook de verdere zorgen zoals zijn dagelijkse insulinespuitjes vormden totaal geen bezwaar. De mensen twijfelden ook geen moment om alle medische kosten die in dat 1,5 jaar gemaakt werden te vergoeden.
We waren overtuigd dat onze Dorus heel gelukkig zou zijn als hun Bink en dat werd nogmaals bevestigd door de voor-zich-sprekende foto’s die we vanaf diezelfde avond reeds mochten ontvangen.
=================================================
Ondertussen is Dorus 1,5 jaar bij ons en heel aardig bekomen. De sukkelaar was erg onderkomen zoals je hieronder kan zien en had echt wel heel dringend hulp nodig. Op dat ogenblik hing zijn leventje aan een zijden draadje. We moesten hem volledig scheren, hij had dringend vocht nodig, tandverzorging enz. Uit bloedcontrole bleek hij een diabetespatiënt te zijn.
Sindsdien wordt hij twee maal daags gespoten met insuline. Dorus stelt het goed maar natuurlijk is hij geen jonge kat meer. Normaal zouden we hem niet herplaatsen want hij is hier niet doodongelukkig maar we merken dat hij meer aandacht nodig heeft dan wij hem kunnen geven. We doen ons best maar hij moet het hier natuurlijk delen met vele soortgenootjes.
Daarom hebben we besloten om toch op zoek te gaan naar een liefdevolle thuis waar hij nog verder kan genieten van zijn oude dag. Natuurlijk moet hij dan gezelschap hebben van mensen, hij moet ook buiten kunnen want hij wandelt graag door de tuin en hij moet op bed mogen slapen! Hij wordt graag verzorgd en vertroeteld maar hij geeft wel aan wanneer je mag/moet stoppen.
Tanden heeft hij niet meer maar hij bijt wel eens graag op vingers met zijn tandloze kaakjes. Zijn vacht vraagt verzorging wat resulteert in geregeld kammen en indien nodig een klit uitknippen of scheren. Dorus moet ’s ochtends en ’s avonds zijn spuitje insuline krijgen en dat moet op hetzelfde tijdstip gebeuren. De mogelijke nieuwe verzorger moet dus de tijd hebben én thuis zijn.
Honden of soortgenoten vormen geen probleem voor Dorus maar er moeten wel voldoende handen zijn om hem te strelen!
Vinden we niet dé geschikte thuis dan blijft de lieverd uiteraard bij ons en zullen we hem zo goed mogelijk en met zo veel mogelijk aandacht omringen maar toch duimen we voor hem dat we die naald in de hooiberg vinden die hem de ideale thuis wil schenken.
==========================================================================================
Update 12/02/2020:
Wat een verschil hé! Na nog geen twee maanden is Dorus van een mager en onderkomen scharminkel ontpopt tot een volslanke knapperd! En ja hoor, hij kan perfect in zachte mandjes gaan liggen. Hij kan zelfs in de zetel of op bed maar Dorus ligt liefst van al op de buizen van de vloerverwarming én die weet hij te vinden! Handig want vlakbij heeft hij dan ook nog zijn natje en zijn droogje bij de hand. Wel komt hij graag op bed liggen als we slapen gaan.
Zijn diabetes is helaas nog niet onder controle. De suikerspiegel blijft aan de hoge kant dus hebben we de hoeveelheid insuline moeten verhogen. Dorus wordt geregeld getest om te kijken hoe de suikerspiegel evolueert.
Welwel… breekt nu mijn klop! Terwijl ik dit neertyp legt hij zich op bed in het bureel. Hij lijkt Chloë te willen hypnotiseren… die is er niks gerust in.
Update 22/12/2019:
Ondertussen is Dorus twee volle dagen thuis na de behandeling bij de dierenarts. Dagelijks wordt zijn suikerspiegel gecontroleerd om te bekijken hoe deze evolueert. Hij geniet van de aandacht, de warmte en hij lijkt zich al beter te voelen, hoewel dat al snel is en wat voorbarig. Het blijft afwachten hoe hij verder zal evolueren.
Hierbij de foto’s die gemaakt werden tijdens zijn “grote schoonmaakbeurt”.
Dank aan de mensen die Dorus helpen bij zijn medische kosten en hem zo helpen zich gelukkig te voelen!
================================================
Update 20/12/2019:
Dorus werd aldus gisteren door de dierenarts onder narcose gebracht om zijn tandjes te trekken wat heel erg nodig was. Het wegscheren van de grote klitten gebeurde ineens. Onder dat enorme pak vervilt haar op zijn rug was zijn huid erg beschadigd. Zijn velletje is heel kwetsbaar. Eens de bloeduitslag van het labo was toegekomen, werd duidelijk wat de oorzaak hiervan is: Dorus is diabetespatiënt. Helaas met erg verhoogde waarden.
Hij heeft de nacht bij de dierenarts doorgebracht aan het infuus omdat zijn vochtgehalte ook niet optimaal was en kreeg meteen ook zijn eerste behandelingen met insuline. Ook vandaag krijgt hij insuline waarbij de dierenarts probeert een beeld te krijgen van de hoeveelheid insuline waarmee we hem moeten behandelen. Het was even geleden dat we nog een diabetespatiënt in huis hadden. Weer even een extra klokje zetten voor de behandeluurtjes; het went snel en gelukkig is Dorus makkelijk om te behandelen! We zullen hem met plezier klokvast zijn insulinespuitjes toedienen in de hoop dat we zijn suikerspiegel snel onder controle kunnen krijgen.
Hopelijk mag hij straks of morgen naar huis komen zodat we hem goed kunnen verwennen. Hij kan het gebruiken! Wordt vervolgd…
=================================================
Bij ons sinds 17/12/2019
Dorus werd gevonden door één van onze adoptanten op een verlaten plek. De sukkelaar was erg onderkomen en had echt wel heel dringend hulp nodig. Het is zijn geluk geweest dat hij gevonden is net voor het hem fataal zou worden.
Hij was nog net niet uitgedroogd maar heeft dringend tandverzorging nodig en zijn vacht moet écht geschoren worden. Gans zijn rug is één grote klit. Bovendien was hij uitgehongerd. Morgen, donderdag 19/12 zal de dierenarts zijn tanden verzorgen, zijn vacht scheren en bloed nemen om te bekijken of zijn organen schade hebben geleden onder zijn zwerversavonturen.
Zo’n lieverd! Hoe komt zo’n schat op straat terecht… het blijft de vraag, keer op keer.
Overmorgen zullen we meer weten over de bloedanalyse en zullen we ook weten of Dorus al dan niet nog geadopteerd zal kunnen worden.
Wie Dorus wil helpen bij zijn verzorgingen, is heel welkom om een gift voor hem te storten op rek.nr. BE78 6528 1125 0286. Een meter of peter zal hij zeker ook appreciëren!