Na elf jaar hebben we Petra, net als haar nestgenootjes moeten afgeven aan hartfalen. We vonden haar tijdens het voederen in de ochtend op 5 juni ’25. Haar lichaamstemperatuur gaf aan dat ze nog maar pas overleden was. Vermoedelijk was ze net van haar slaapplek gekomen om te wachten op de komst van haar eten want ze lag op de doorgang waar we altijd passeren en waar ze ons tegemoet kwam gelopen.
Voor Petra is het een zegen om zonder voorafgaande ziekte of lijden haar tijd bij ons op die manier te kunnen beëindigen. Voor haar verzorgers is het even slikken maar de gedachte dat ze nu herenigd is met haar broertje en zusje en niet hoefde af te zien, maakt het accepteerbaar. We hebben haar elf jaar mogen verzorgen en al die tijd heeft ze oprecht genoten van een onbezorgd leventje zonder al te nauw contact met mensen… zoals ze het wenste.
==============================================
Petra en haar zusjes Paddy, Pansi en Prisca kwamen op 20/05/2014 samen toe met hun mama én nog vier stiefbroertjes en –zusjes. Petra was toen zo’n tien weken oud en werd goed verzorgd door mama die zodanig toegewijd was dat ze nog vier extra kittens groot bracht.
Ze verbleven maar liefst tot hun vier maanden bij mama maar toen werd ze het beu en kreeg ze dankzij een adoptant haar verdiende rust in een liefdevolle omgeving.
Helaas waren haar eigen kittens –allen schildpadkleurig-wat schuwer en kon slechts één van hen, Prisca, een nieuwe huiselijke thuis krijgen. Paddy en Pansi overleden op jonge leeftijd aan hartfalen.
Petra is blijven wonen bij Het dierenthuisje. Ze is verre van een knuffelpoes en gaat nog steeds lopen als ze menselijke aandacht voelt naderen. Zolang we haar met rust laten, blijft ze rustig liggen maar we moeten afstand bewaren.
Vermoedelijk was de papa een bange zwerver terwijl mama Loes ongesteriliseerd op straat was gedumpt als zeer lieve sociale huispoes.
Maar geen nood! Petra geniet van de vrijheid en het respect dat ze hier krijgt. En met de soortgenoten kan ze het gelukkig wel prima vinden.