13/03/’23: Ramona was sinds vrijdagavond terug thuis en met wat moeite kregen we haar weer aan het eten. Helaas was dit van korte duur: ze was opnieuw uitgedroogd en ze wilde niet meer eten. We hebben haar een gans weekend verwend met knuffels en ze heeft nog genoten van schootliggen. Ramona werd nu onrustig waarmee ze aangaf dat het genieten begon om te slaan en dat wilden we niet laten gebeuren. Daarom kwam deze voormiddag de dierenarts die bevestigde dat ze nu plots wel erg achteruit gegaan was. Hoewel vrijdag enkel verhoogde galwaarden en wat bloedarmoede uit de bloedanalyse kwam, zou dat nu vast en zeker ernstiger zijn. We wilden haar geen onnodige onderzoeken meer aandoen en besloten haar in alle rust op schoot, haar geliefde plek, in een diepe slaap te wiegen. We hebben deze lieverd maar twaalf dagen gekend wat het afscheid eens zo erg maakt.
Wat ze heeft doorgemaakt op straat, hoe lang ze heeft moeten zwerven en wat de oorzaak was, zullen we vermoedelijk nooit te weten komen. Wel weten we met zekerheid dat ze een enorme lieverd was en altijd moet geweest zijn. Hoe kan het dat zulke lieverd niet gemist wordt en dat men niet alles op alles heeft gezet om haar terug te vinden? Is haar verzorger mogelijk overleden waarna ze door niemand werd verzorgd? Of is ze bewust op straat gezet omdat ze ouder werd? Hoe dan ook is er niet voldoende voor deze lieverd gedaan. We zullen het nooit begrijpen. Mogelijk hebben wij nu veel meer verdriet over haar dan de mensen die haar de rest van haar leven omringd hebben. Lieve Ramona, weet dat er mensen zijn die wel om je geven. Wij zullen ook jou groeten als je ons ’s avonds toelacht als schitterend sterretje aan de hemel. Hoe kort je ook bij ons was, we houden van je en zullen jou nooit vergeten.
====================================================================
Update 9/3/’23: We hoopten dat Ramona nog een eigen knusse thuis kon krijgen waar ze haar oude dag zorgeloos zou kunnen doorbrengen. Na de eerste medische zorgen bij aankomst leek ze helemaal opgeknapt en de bloedwaarden waren verbazingwekkend goed. Helaas moesten we vandaag vaststellen dat Ramona na een week genieten terug achteruit ging. Voor alle zekerheid werd in overleg met de dierenarts besloten om Ramona opnieuw een nachtje aan het infuus te leggen. We hopen dat ze morgen terug bij ons op schoot kruipt maar in tussentijd is het bang afwachten.
====================================================================
Ramona is een stokoud seniorpoesje. Het is erg moeilijk om haar leeftijd in te schatten. Totaal onderkomen en uitgedroogd kwam ze op 1 maart ’23 toe bij de collega’s van Het Blauwe Kruis Wommelgem die ons meteen vroegen of ze bij ons terecht kon. We haalden Ramona nog dezelfde dag op en brachten haar rechtstreeks naar de dierenarts waar ze aan het infuus werd gelegd. Dat is haar geluk geweest want na 24 uur was ze “bijgetankt” en kon ze terug op eigen krachten verder. De sukkel kon haar oude lichaampje met die ijzige temperaturen natuurlijk niet meer zelf op peil houden. Er werd inmiddels ook bloed genomen en daaruit bleek dat haar organen allemaal nog mooie waarden weergaven. Ze is dus zeker nog niet opgeleefd, maar ze is wel aan het bekomen van het gedwongen straatleven waar ze niet tegen opgewassen was.
Nu geniet Ramona van een zacht kussen, lekker eten en héél veel knuffels. Zoals het een seniorpoes betaamd!