Ygor

In 2017 hadden we nooit durven denken dat we Ygor reeds voor de leeftijd van drie jaar zouden moeten afgeven. Reeds een jaar weten we dat hij veel last had van artrose op zijn jonge pootjes en niettegenstaande verschillende betrachtingen om hem te helpen om de pijn te verlichten, moesten we onder ogen zien dat dit geen leven meer was voor hem. Hij liet het de laatste week ook duidelijk merken: hij wilde niet meer eten en kwam nog amper uit de stal. De eerst zo speelse en levenslustige pestkop lag erg triest te kijken. Hij liep me niet meer mekkerend toe als ik in de wei kwam, probeerde de voederpot niet meer uit mijn handen te stompen,… Ygor was zichzelf niet meer door de pijn in zijn gewrichten.

We namen contact met enkele specialisten ter zake maar ook zij gaven aan dat we er beter aan deden om verder leed te voorkomen.

Ygor is heel rustig in slaap gevallen.  Zijn twee geitjes, Loes en Bea, blijven nu alleen achter maar het lijkt erop dat ze al langer wisten dat dit stond te gebeuren. Ze waren al erg uiteen gegroeid doordat hij zich steeds meer afzonderde.

Vermoedelijk is de vroegtijdige artrose/vergroeiing van de gewrichten te wijten aan het feit dat Ygor veel te vroeg geboren werd. Hopelijk kan hij nu een dartel sterretje zijn aan de hemel, zo vinnig als hij dat vroeger hier was.

================================

Update 30/01/2017:  Ygor en Loesje hebben hun eerste nacht in de grote stal goed doorgemaakt. Geen luidkeels gemekker vanmorgen om te reclameren “waarom doe je ons dit aan!” dan wel een zachte verwelkoming. Ygor eiste wel eerst zijn papfles op; dat kon niet wachten. De eerste mooie foto is genomen! ze hebben zelfs het voordeel van de varkens al ondervonden “lekker warm”.

=================================

Ygor kwam toe enkele dagen nadat Olafke was binnen gebracht omdat zijn mama overleden was en hij papfles moest krijgen. De eigenaar wist zich geen raad en vroeg onze hulp. We hadden te doen met dat kleine dwergbokje dat toen amper 2,5 week oud was en zochten gezelschap voor hem.

Zo vonden we Ygor, een dwergbokje die toen weliswaar 1 maand ouder was maar doordat hij te vroeg geboren was slechts even groot als Olafke. Direct klikte het tussen die twee en ze begonnen samen te groeien en te spelen. Helaas kwam daar abrupt een einde aan toen Olafke erg onverwacht overleed in de nacht van 28 op 29 januari.

Ygor schreeuwde moord en brand; het ging zodanig door merg en been dat we direct op zoek gingen naar nieuw gezelschap.

We vonden via internet een
advertentie van een dwerggeitje dat verstoten werd en waarvoor ze een thuis
zochten. Het dwerggeitje Loesje is dan wel ca twee
jaar ; ze is vrij klein van gestalte en zeer zacht van karakter. Toen ze aankwam
is ze gans de wei gaan rond rennen alsof ze gelukkig was dat ze de pootjes kon
strekken. Ygor leek eerst geen interesse te hebben in die vierbenige soortgenoot.
Hij gaf de voorkeur aan de tweebenige soortgenoten…

We hebben ons met pijn in het
hart moeten distantiëren en hen samen even laten doen. Eerst bleef hij wenen in de
hoop dat we naar hem zouden komen maar even later liepen ze samen door de
weide, zij aan zij.

Vanavond (29/1/’17) hebben we dan ineens
de grote stap gezet naar de gróte stal! De voederplaats hadden we omgebouwd
omwille van de verwarming vooral voor Olafke. Ygor en Loesje hebben daar geen nood meer aan en Loes zou trouwens heel wat onheil kunnen aanrichten in die
voederstal.

Ze slapen dus nu hun eerste
nacht samen in de stal bij de kippen en varkens. Morgen volgen foto’s van de nieuwe vriendschap!